Satu hari ni,aku baru je siap settlekan kerja program, aku tengok bilik yang aku tumpang ni sedikit 'berkubang' disebabkan barang barang senior yang diorang tinggal.Aku tengok roommate aku tu tengah bersandar santai kat kepala katil jadi aku ajak la dia kemas bilik.
"Jat,jom kemas bilik."
"Jat,jom kemas bilik."
"boleh,kejap ea,nak habiskan makan ubat."
Dia senyum membalas.
Aku perhatikan dia atas bawah,wajahnya masih lagi senyum tenang .
Wajah okay, tak pucat.resah pun tak.
"sakit apa dia ni,okay je",hatiku berkata sendiri.
Untuk,menghilangkan rasa ingin tahu,aku tanya dia,
"kau sakit apa Jat ?"
"takde ah,tak sakit pape."
"habistu kau makan ubat apa?"
Dia diam lama .
"ini ubatnya."
Sambil tersenyum perlahan lahan dia keluarkan tangan dia dan tunjukkan seutas tasbih kayu kokka yang hampir haus.
''nice."
Sepatah aku menjawab malu dengan diri sendiri.
"Jat, jom solat zuhur sekali."
Sebagai hero aku tak nak bagi nampak cikai,so aku ajak dia solat zuhur sekali.Nak bagi nampak aku ni baik sikit.
"maaf min,ana dah solat kat masjid bawah."
Ok nice lagi.
ming.. malu aihhhh...
ReplyDelete